پیش بینی تغییرات تعلل ورزی تحصیلی بر اساس خودکارآمدی دانشگاهی و رضایت از زندگی

تعلل­ورزی یکی از ویژگی­هایی که عموماً به عنوان یکی از تجارب دانشگاهی و عاملی آسیب­زا برای  دانشجویان محسوب می­شود. هدف پژوهش حاضر پیش­بینی تغییرات تعلل­ورزی تحصیلی براساس خودکارآمدی دانشگاهی و رضایت از زندگی بود. به همین منظور 302 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه تبریز که با استفاده از فرمول کوکران تعیین شده بودند به روش نمونه­گیری تصادفی مشخص شدند و مقیاس­های تعلل­ورزی تحصیلی، خودکارآمدی دانشگاهی و رضایت از زندگی را تکمیل کردند. داده­های به دست آمده با استفاده از رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج تحلیل نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی و رضایت از زندگی به صورت منفی پیش­بینی­کننده تعلل­ورزی تحصیلی هستند. خودکارآمدی تحصیلی و رضایت از زندگی 20% از واریانس مشترک تعلل­ورزی را پیش­بینی می­کنند، به این معنی که دانشجویانی که از خودکارآمدی تحصیلی و رضایت از زندگی برخوردارند، از تعلل­ورزی تحصیلی کمتری برخوردارند. نتایج پژوهش حاضر نشان می­دهد که تقویت خودکارآمدی و بهبود رضایت از زندگی تأثیر بسزایی در کاهش تعلل­ورزی دارد.